از شمار دو چشم یک تَن کَم

وَز شمار خِرد هزاران  بيش

پروفسور یه ای لیانگ، استاد برجسته و پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی، پس از سالها تلاش و کوشش و ارايه ی خدمات علمی و آموزشی شایان تقدیر به زبان و ادبیات فارسی و تاریخ و تمدن ایرانی، چشم از جهان فرو بست و باعث  تأثر و تألم و ناراحتی جامعه ی علمی و فرهنگی گردید.

 این استاد گرانقدر، بیش از ۵۰ سال با اخلاص تمام و بدون هر گونه چشم داشتی، از طریق تدریس، تهيه و تدوین متون آموزشی، نگارش مقالات و تألیف و ترجمه ی آثار گرانسنگی همچون «فرهنگ لغت فارسی به چینی»، «تاریخ مفصل ایران» به معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی و زبان و ادبیات فارسی در کشور چین و پرورش دانشجویان و استادان و محققان این کشور همت گماشت.

پروفسور یه ای لیانگ  شخصیتی اخلاقی، آرام و کوشا و در عین حال دارای چهره ای همیشه خندان و بود .وی با روحیه ای سرشار از مهربانی و صداقت ،در زمینه ی معرفی تاریخ و تمدن ایرانی فردی خستگی ناپذیر بود . به شايستگی می توان ايشان را در كنار اساتيدی همچون پروفسور جانگ هونگ نیان و پروفسور زِنگ یان شِنگ از استوانه های پايدار زبان و ادبيات فارسی در چين بر شمرد.

زندگی نامه ی پروفسور یه ای لیانگ

پروفسور یه ای لیانگ در سال ۱۹۳۶ میلادی در شهر شانگهای دیده به جهان گشود و در همان شهر تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به اتمام رسانید. وی در سال ۱۹۵۷ موفق به اخذ مدرک کارشناسی رشته ی زبان انگلیسی ازدانشگاه فو دان گشت. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه فو دان، پروفسور یه ای لیان به همراه گروهی از استادان دانشگاه پکن به منظور فراگیری زبان فارسی به افغانستان اعزام شد و در سال ۱۹۵۷ تا سال ۱۹۶۱ در دانشکده ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کابل به تحصیل زبان فارسی پرداخت.

پروفسور یه ای لیانگ بعد از فراغت از تحصیل به چین باز گشت و برای ۴ سال به عنوان مترجم ارشد در وزارت امور خارجه ی چین کار می کرد. در طول این چهار سال، وی برای مائو تسه دونگ، اولین رييس جمهور جهموری خلق چین، جو اِن لای، اولین نخست وزیر جمهوری خلق چین و سایر مسؤلان دولت چین به عنوان مترجم مشغول خدمت بود و برقراری روابط سیاسی بین کشورهای چین و ایران را به چشم خود مشاهده کرد.

سپس وی به عنوان استاد در دانشگاه پکن به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت. افزون بر تألیف و ترجمه ی دهها مقاله در مورد روابط چین و ایران، سرویراستاری «فرهنگ فارسی به چینی» نیز بر عهده داشت که با مشارکت اساتید دیگر دانشگاه پکن و دانشگاه تهران و همکاری رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در چین، تألیف و از سوی دانشگاه پکن منتشر شد. این اثر ارزنده در سال ۱۹۹۸ میلادی به عنوان اثر برگزیده ی ششمین دوره ی جایزه جهانی کتاب سال ایران انتخاب شد. وی «تاریخ مفصل ایران» نوشته ی عباس اقبال آشتیانی را به زبان چینی ترجمه کرد که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. این کتاب برای محققان چینی بسیار مفید و ارزشمند است . ایشان را باید بحق  یکی از بنیانگذاران بنای رفیع مطالعات ایرانشناسی در چین یاد به شمار آورد.

وی در سال ۲۰۰۰ میلادی به خاطر خدماتش نسبت به گسترش زبان و ادبیات فارسی و معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی به علاقه مندان چینی، همراه با برخی دیگر از استادان زبان فارسی دانشگاه پکن، لوح تقدیر از رییس جمهوری اسلامی ایران دریافت کرد و در سال ۲۰۰۵ میلادی ضمن دریافت لوح تقدیر از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ، مفتخر به دریافت نشان افتخار هفتاد سالگی تأسیس دانشگاه تهران گردید.